نخستین شماره نشریه فرهنگی – اجتماعی دماوندم آرزوست با صاحب امتیازی و مدیرمسؤولی سحر حاجی‌اسداللهی به چاپ رسید.

در نخستین شماره این نشریه به تاریخ شهرستان دماوند و بلای طبیعی زلزله که گسل مشاء یکی از بزرگ‌ترین گسل‌های ایران در شهرستان دماوند، پرداخته شده است.

«دماوند آرزوهایمان …»

حدود دو سال پیش جمعی از علاقه‌مندان به فرهنگ این شهر دور هم جمع‌ آمدند و بنای تشکیل یک گروه که سرانجامش به این نشریه انجامید را گذاشته‌اند.

همه ما نیک می‌دانیم، جهل ریشه همه شرور است؛ داشتن درد اجتماعی و فرهنگی، خود نشانی از دانایی است که حداقل بدانیم در مسائل فرهنگی مشکلاتی وجود دارد که ریشه در جهل دارد.

برخی انسان‌ها گونه‌ای زندگی می‌کنند که هر آنچه بشنوند، نیک می‌پندارند یا هر آنچه می‌بینند و به آن‌ها خورانده می‌شود را نیز درست و نیکو می‌پندارند؛ اما اگر با یک دید سنجش‌گر به همه مسائل بنگریم، شاید دیگر آنچه را به عنوانی خورانده می‌شود، چه در فضای مجازی و چه رسانه‌ای و مسائل اجتماعی و فرهنگی نیکو نخواهیم یافت.

*تأثیر آگاهی از تاریخچه دماوند

یک نگاه ارزیابانه می‌تواند ما را از باور آنچه حقیقی نیست به آنچه شایسته و بایسته است، رهنمون سازد؛ اما بررسی علّی این موضوع که چرا برخی افراد در جامعه نگاه سنجش‌گرانه و ارزیابانه ندارند و هر آنچه در شهر، کشور و دنیا می‌بینند را همان‌گونه می‌پذیرند و تصور اینکه شرایط بهتر و نیکو‌تر می‌تواند باشد را ندارند، ما را به این مهم رهنمون می‌شود که عدم شناخت از خود و فرهنگ خود می‌تواند توانایی این تیزبینی و نگاه خردورزانه را از انسان برباید.

اینکه فرد نداند که بوده و تاریخ خود و شهری که در آن زیست اجتماعی دارد را نداند، سبب می‌شود تا هر آنچه است را همان‌گونه بپذیرد و برابر ناملایمت‌های اجتماعی و فرهنگی شهر خود سکوت کند.

اگر کسی نداند که شهر و محل زندگی‌اش و همچنین گذشتگان وی چگونه می‌زیسته‌اند و برای داشته‌هایشان چقدر تلاش کرده‌اند، قطعاً چون ناآگاه به گذشته هستند، برای حال و آینده شهر خود برنامه مطلوبی را دنبال نخواهند کردکه از این مسأله به بی‌تفاوتی افراد تعبیر می‌شود.

*تجربه راه‌های متفاوت؛ نشان‌‌دهنده رشد فرهنگی

به بیان‌ دیگر چون نمی‌‌دانند «که» و «چه» بوده‌اند، بنابراین به آنچه در حال «شدن» است، عکس‌العمل مناسبی نخواهند داشت؛ البته بسیاری از مردمان در هر کجای دنیا دچار بحران هویت می‌شوند.

وقتی انسانی نمی‌داند که چه داشته است و این داشته‌هایش را فراموش می‌کند و دچار ظواهری بس سطحی می‌گردد، قطعاً اصل ارزش انسانی خود را گم خواهد کرد.

اینکه جوانی ممکن است که راه‌های متفاوتی را تجربه کند تا مسیر اصلی زندگی‌اش را بیابد، نشان از رشد فرهنگی او دارد، اما اگر جوانان یا افرادی در جامعه بعد از آزمودن راه‌های مختلف هنوز علاقه‌مند به مسأله‌ای نشوند و مسیر زندگیشان را نیابند، ریشه در ناآگاهی اجتماعی و فرهنگی دارد.

*تلنگری برای داشته‌های دماوند

همان‌طور که مشهود است، این مهم ناشی از جهل و نادانی نسبت به فرهنگ است؛ بر آن شدیم تا تلاشی در خور و شایسته در جهت توسعه فرهنگی – اجتماعی شهرستان دماوند داشته باشیم تا تنها یادآوری و تلنگری باشد برای اینکه بدانیم که بوده‌ایم و چه‌ها داشته‌ایم و اکنون در مقایسه با گذشته آیا پیشرفت فرهنگی و اجتماعی نسبت به گذشته داشته‌ایم یا خیر؟

اگر جامعه هر شهری بستر فرهنگی متناسب با روحیه مردمان همان شهر را مهیا سازد، قطعاً توسعه فرهنگی و اجتماعی، سطح زیست بشر را توسعه خواهد داد؛ از این رو، تلاش می‌کنیم تا به همراه مردم هوشیار شهرستان دماوند، با تکیه بر اعتماد جوانان و تجربه بزرگان گوشه‌ای از فرهنگ و تاریخ دماوند را ورق بزنیم.

در این ضیافت همه کنار هم گام برمی‌داریم؛ پس همه در این میهمانی دانایی، یک صدا «دماوند آرزوهایمان» را فریاد می‌زنیم.

دماوند تنها شهر دماوند نیست!