به گزارش گروه فرهنگی – اجتماعی دماوندم آرزوست، دماوند در فاصله حدود ۴۵ کیلومتری از پایتخت ایران اسلامی قرار گرفته و یکی از خوش آب و هواترین شهرستان‌های تهران به عنوان پیشانی کشور محسوب می‌شود.

دماوندی که امروز گردشگران و افراد زیادی از اقصی نقاط حتی از کشورهای اروپایی برای بازدید از آن به این شهرستان می‌آیند تا از نزدیک شاهد جاذبه‌های طبیعی و آثار تاریخی آن باشند.

به همین منظور، دماوند را با تمام زیبا‌یی‌هایش به عنوان ۱۱ شهر نمونه گردشگری کشور در کنار شهرهایی همچون تبریز، میبد، یزد، بسطام، شهرری، رامسر و … معرفی کردند.

وقتی شهری به عنوان نمونه گردشگری کشور به تصویب هیئت‌دولت می‌رسد، انتظاراتی از آن وجود دارد که نگاه‌های ویژه‌تری بدان شود و همه برای توسعه گردشگری و جذب گردشگران تلاش کنند.

*لودرها به جان طبیعت بکر دماوند افتاده‌اند/ ابراز نگرانی دماوندی‌ها از تخریب محیط زیست

اما اخیراً، اتفاقاتی در دماوند رخ داده که شاید روزی برسد که نام بلند دماوند را از لیست شهرهای نمونه گردشگری حتی آثار ملی کشور خط بزنند؛ چراکه دیگر دماوند رو به سوی نابودی پیش‌ می‌رود و دیگر چیزی از نام بلند آن باقی نمی‌ماند.

امروز طرحی در دماوند در حال انجام بوده که از مسئولان این شهر هم استعلام نشده است و بالای ۱۰۰ دستگاه لودر و بولدوزر به جان کوه‌های دست‌نخورده و طبیعت بکر دماوند افتاده‌اند.

طرح خط انتقال لوله گاز دماوند به لاریجان چنان این روزها سروصدا و مردم دماوند را نگران کرده است که در هر کوچه و خیابانی صحبت از لوله گاز است.

*گاز حق مسلم لاریجان است؛ اما به چه قیمتی؟

این طرح تخریبی، چنان از میان کوه‌ها و دره‌های بکر و طبیعی دماوند می‌گذرد که دل حامیان محیط زیست را به تپش انداخته است و مسئولان با جمله اینکه «پروژه ملی است»، پاسخی برابر آن ندارند.

سئوال ما اینجاست، آیا صحیح است برای این طرح گازرسانی که بر فرض هم ملی باشد، آینده و بسیاری از گونه‌های گیاهی نادر کشور، آبشارها و چشمه‌های منطقه، زمین‌های ناب کشاورزی خود را تخریب کنیم؟

معتقد هستیم که حق مردم بزرگوار لاریجان و روستاهای تابعه آن است که از نعمت الهی گاز برخوردار شوند، اما این صحیح است که برای این منظور کمربند انفجاری برای شهری در ارتفاع ۳ هزار متری و بر روی خطرناک‌ترین گسل ایران درست کنیم؟

*چشم روستاهای بدون گاز دماوند به لوله ۱۶ اینچی لاریجان

اجرای این طرح که طبق گفته برخی با اعتبار هنگفتی در حال اجراست در فصل زمستان با سرمای زیر صفر درجه و برف یک متری کوه‌های دماوند چه ضرورتی دارد که پیمانکاران آن شبانه‌روز مشغول فعالیت هستند؛ طرح مورد نظر چرا در زمانی که همه برای حضور حداکثری مردم پای صندوق‌های رأی تلاش می‌کنند، باید دل مردمی را سرد کند.

در حالی که دولت با کاهش اعتبار مواجه است و به طور معمول، طرح‌های آن بیش از چندین سال طول می‌کشد، چطور می‌شود که امروز این طرح با این سرعت و شدت در حال اجراست؛ کدام طرح وزارت نفت در کشور در این موقع از سال عملیاتی شده است.

در برهه کنونی که بالای ۱۰ روستای دماوند از نعمت گاز محروم هستند و در کنار آن طرح‌های بسیار حساس‌تر و حیاتی در شهرستان دماوند وجود دارد که به علت نبود اعتبار روی زمین مانده است، چرا چنین طرحی با این اعتبار هنگفت با چاشنی تخریب باید اجرا شود.

*سئوالاتی بدون پاسخ در اذهان عمومی/ حال کوه‌های شهر خوب نیست

این سئوالاتی است که امروز دماوندی‌ها و دلسوزان طبیعت در گوشه و کنار شهر از خود می‌پرسند و تاکنون هیچ‌ کسی پاسخ این سئوالات را دریافت نکرده است.

به‌راستی که امروز حال کوه‌های شهرمان خوب نیست؛ کارگرانی کوه‌های شهر را با خط‌کش ۴۶ کیلومتری که برای آن طراحی کرده‌اند، می‌برُند و آن را زیر چرخ‌های توسعه به نابودی می‌کشانند.

اکنون مسیرهای آبی، چشمه‌ها، آبشارها و مناطق ناب کشاورزی شمال شهر دماوند که افراد زیادی به عشق طبیعت آن بارها و بارها به آنجا می‌رفتند، در حال تخریب است و مطمئناً اگر فردی هفته گذشته به منطقه رفته باشد و امروز بخواهد دوباره به آنجا برود، شاید باورش نشود تغییرات طبیعتی را که عملیات گازرسانی با هر ثانیه‌ای که می‌گذرد سرمایه‌‌ای را از بین می‌برد.

*کودکان چه آینده‌ای برای شهر خود ترسیم کنند؟

عده‌ای می‌گویند مگر لاریجانی‌ها گاز نمی‌خواهند؛ دلسوزان محیط زیست و مردم مؤمن دماوند گازرسانی به مردم شریف لاریجان را حق مسلم آنها می‌دانند، اما نه با قیمت نابودی سرمایه‌های آینده شهرستانی که به عنوان ریه تنفسی تهران به شمار می‌رود.

شهرداری دماوند برای طرح توسعه چشم‌انداز این شهر، برگزاری مسابقه‌ای با عنوان «آینده شهر من» و موضوع «دماوند زیبای من بعد از ۲۰ سال» را آغاز کرده بود و در دو سطح کودک و نوجوان و بزرگ‌سال بدان پرداخت.

کودکان و نوجوانانی که روزها و شب‌ها لودرهایی به جان کوه‌های شهرشان افتاده است و هر روز که در شهر عبور می‌کنند، خط‌های جدیدی را در دل کوه‌های شهرشان می‌بینند، چطور می‌توانند مقاله‌ای درباره آینده ۲۰ سال شهر خود تهیه کنند؛ سرعتی که امروز بولدوزرهای طرح گازرسانی دارند، آینده شهر چیزی جز لوله‌ای ۱۶ اینچی باقی نمی‌ماند.

*بی‌توجهی به آثار مخرب طرح گازرسانی

طرح‌های تخریبی دیگر به آینده نمی‌رسند؛ در زمان حال بهترین منطقه دماوند را تخریب می‌کنند و طوری کار می‌شود که گویا اصلاً به خطرات زیست‌محیطی و … آن توجهی نشده است.

کودکان ما در ۲۰ سال آینده چه باید برای میراث خود بگویند؛ اینکه عده‌ای آمدند و کوه‌های شهرشان را با خط‌کش‌هایشان دوباره طراحی کردند، مسیرهای آبی را تغییر دادند، چشمه‌ها و آبشارهایمان را تخریب کردند و گونه‌های انحصاری ایران در کوه‌های دماوند را به نابودی کشاندند؟!

عمق فاجعه زیست‌محیطی طرح تخریبی گازرسانی به لاریجان به حدی است که اکنون نیز کودکان نسل آینده شهرمان هم به آن حساس شدند و از بزرگان خود درباره اجرای این طرح سئوال می‌کنند.

*جلوگیری از ورود سوداگران به کوه‌ها/ آژیر قرمز تهران به صدا در می‌آید

به هر تقدیر، امروز هیچ‌کسی مخالف توسعه و پیشرفت شهرش نیست؛ مطمئناً کسی مخالف انتقال نعمت الهی گاز به روستاهای محروم و دورافتاده لاریجان نیست؛ اما کمی تأمل کنیم و ببینیم که برای توسعه از چه راهی گذر می‌کنیم.

راهی که پیش گرفته‌ایم نه تنها آینده خوش آب و هوا و بکرترین منطقه دماوند را خراب و دست متجاوزان و سوداگران را برای زمین‌خواری در کوه‌های دماوند فراهم می‌کند؛ بلکه آینده استانی را به خطر می‌اندازد که به عنوان پیشانی کشور است.

وقتی اطراف شهر تهران نیز به بهانه توسعه و پیشرفت بدون نظر کارشناسی شده به نابودی کشیده شود، مطمئناً در آینده نزدیک شاهد معضلاتی همچون آلودگی آب شرب و افزایش آلودگی هوای پایتخت و … خواهیم بود.

امیدواریم در آینده این طرح تخریبی بهترین طبیعت شهرستان دماوند متوقف شود و برای این منظور نقشه‌‌ای بدون آثار تخریب برای گازرسانی به مردم شریف لاریجان ترسیم شود.

منبع: فارس

انتهای پیام/م